Marlene Hemmer: “Je weet nooit wat het leven brengt”

Vanaf het eerste moment dat Marlene Hemmer op vierjarige leeftijd een viool in handen neemt, blijkt het talent niet te stoppen. En hoewel sommige musici maar wat graag toekomstplannen uittekenen, volgt Marlene haar eigen weg en geluid: “Ik probeer altijd mijn eigen, persoonlijke klank te laten horen.”

Mijn ene broer speelt piano en de andere viool. Op een gegeven moment was er geen oppas en moest ik mee naar vioolles. Als vierjarig meisje zat ik bij mijn moeder op schoot en riep ik dwars door de les heen dat ik óók op viool wilde. Mijn moeder overwoog om me op te geven voor pianoles, maar het leuke is dat ik echt zelf voor viool koos.”

Flarden van herinneringen

Het allereerste moment dat ze een viool in handen had, kan Marlene niet terughalen. “Maar wel flarden van herinneringen aan mijn eerste lessen, toen ik vijf jaar was. Mijn ontwikkeling ging heel snel, vandaar ook dat ik al vrij snel van leraar wisselde. Omdat mijn broer ook heel muzikaal was, speelden we – zeker in het begin – veel samen. Dan gaven we als verrassing een huiskamerconcert voor mijn moeder. Mijn ene broer achter de piano en mijn andere broer en ik op de viool. Dat zijn mooie herinneringen.”

Lees verder op de website van de Edesche Concertzaal 》