Oude muziek saai? “Welnee, het is prachtig!”, protesteert Louis Grijp, artistiek leider van en luitspeler bij het Utrechtse muziekensemble Camerata Trajectina. “Wat wij doen is al helemaal bijzonder, omdat het Nederlandse muziek van de Middeleeuwen tot de Gouden Eeuw betreft. Het is wat minder serieuze muziek over heel gewone mensen. Concertbezoekers gaan nooit in grafstemming bij een Camerata-concert weg. Iedereen vertrekt met een glimlach op het gelaat!”
De associatie van oude muziek met wolken stof, door vergetelheid versleten boeken en een übernuffig imago klopt niet helemaal. Praat vijf minuten met Louis Grijp en er gaat een wondere wereld voor je open. Hij sleept je mee naar het betoverde land achter de kleerkast, als ware het C.S. Lewis’ Kronieken van Narnia die meer betrekking hebben op ons Nederlands cultureel erfgoed dan de passerende voorbijganger zich bewust van is.
Romantische plaatjes
“Weet je die lieftallige plaatjes van vroeger?”, vraagt Grijp. “Van jongelui onder een boom, in een bootje of in de tuin. Zij zingt een liedje, hij speelt daar luit bij. Nou, wat zij zongen; dat zingen wij. We vinden het leuk om de muziek als een soort ‘ingang’ naar de maatschappij uit die tijd te laten werken. Het komt dichtbij de mensen, klinkt heel natuurlijk. Ik zorg altijd dat er teksten zijn, zodat de luisteraar mee kan lezen en vertel erbij hoe het in elkaar steekt.” En dat werpt zijn vruchten af, want: “Mensen vinden dat leuk. Iedereen vertrekt met een glimlach op zijn gelaat!”
Caroline de Vente 