“Muziek is beeldend en achter ieder stuk schuilt een verhaal”, vertelt musicus Gustavo Pazos. Ieder concert brengt hij een onbekende wereld dichterbij. Zaterdag 25 oktober neemt hij zijn toehoorders in de Edesche Concertzaal mee naar hartje Uruguay, waar het zegevierende gevoel van vrijheid zingt.

“De relatie die je met je gitaar opbouwt is sterk. Het is een haat-liefdeverhouding. De gitaar is een klote-instrument om goed te spelen. Het is een moeilijke, hopeloze weg. Maar hoe meer je je verdiept, hoe meer je verliefd wordt. Het wordt deel van je zijn, deel van je karakter.” Pazos’ muziek heeft veel te maken met zijn jeugdherinneringen op het platteland. De melancholie van het gauchobestaan overheerst: “Alle muziek die ik speel heeft deels relatie met wat ik ben. Het hoort bij me. Het heeft niets te maken met verlangen naar een land. Het land maak je zelf, je plek in de wereld bepaal je zelf. Maar ik zou nooit een andere muzieksoort kunnen spelen.”

Volksmuziek

Zoals een voetballer opgroeit met de bal aan zijn voeten, zo groeit musicus Gustavo Pazos op met de gitaar onder zijn arm. “Ik kom uit een sterke gitaartraditie”, vertelt Pazos, die in 1960 in Uruguay het levenslicht ziet. “Onze volksmuziek is gebaseerd op de gitaar. Mijn vader speelde gitaar, de halve buurt speelde gitaar. Zoals je in Spanje de flamenco vindt, zo vind je in Uruguay de gitaar.”

Lees het interview op de website van de Edesche Concertzaal 》