Het woord radicalisering zorgt sinds 9/11 bij menig Nederlander voor een bittere nasmaak. Dit, terwijl radicaliteit ook zijn positieve kanten kent. De fototentoonstelling ANGRY laat bezoekers nadenken over jonge en radicale mensen. Gedreven door het idealisme vormen zij een drijvende kracht achter maatschappelijke veranderingen. | Een recensie voor DagjeWeg.NL
ANGRY is vormgegeven als een soort doolhof. Door middel van gangen met foto’s naar vierkante hokken waar films of foto’s geprojecteerd worden. In verschillende zitjes vertelt onder andere voormalig Tweede Kamerlid Wijnand Duyvendak (GroenLinks) over zijn ervaringen omtrent radicalisering.
Verderop hangen foto’s van gescheurde posters, gemaakt door Ad van Denderen (Until Paradise, 2002-2003). Bebaarde mannen kijken je dreigend aan; onder hun portret staan Arabische tekens. Het bordje naast de posters legt uit dat dit de manier is om jonge Palestijnse martelaren te herdenken. De posters worden direct na hun dood verspreid in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever.
Aan de andere kant van de muur laat Stacii Samidin met tien foto’s zien wat voor leven hij heeft geleid. De Republik Maluku Selatan (RMS: Republiek der Zuid-Molukken) speelt daarin de hoofdrol. De Molukse vlag die met eerbied wordt gedragen, een lip met daarin de initialen van de RMS getatoeëerd en emoties die loskomen bij demonstraties. De momentopnames laten zien hoe intens het radicalisme onder de RMS vandaag nog leeft.
ANGRY is tot 12 juni 2011 te zien bij het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Lees de hele recensie.
Caroline de Vente 